Wij als mens zien de welvaart als geld en economische groei. We zitten in volgens Tim Jackson in een val. Het is voor hem een soort van dilemma het systeem duimen of de aarde vernielen. We zitten volgens hem in een cirkel. De cirkel gaat als volgt: de firma's zorgen voor goederen en voor ons, ze voorzien ons van een inkomen en dat inkomen kunnen we uitgeven aan meer goederen en diensten. Hier lijkt alles zeer onschuldig. Maar hij legt ook de rol van investering uit. Dit gaat als volgt : één vijfde van het nationale inkomen, deze stimuleren de groei van steeds meer consumptie. Dit kan door het opdrijven van de productiviteit (hierdoor dalen de prijzen= aanzet tot meer kopen). Daarna spreekt hij over Josph Schumpeter. Schumpeter noemde het investeren "het proces van creatieve destructie". Het een een proces van de productie van nieuwe dingen en de reproductie daarvan. Hij haalt ook nog eens aan dat wij als mens houden van nieuwe dingen, zoals nieuwe ideeën, avonturen enzoverder. Dit heb ik ook al eerder besproken in het artikel Mens en natuur: The greed Song. Hij heeft het ook nog over de mens zijn verlangen. Dat wij als mens veel zaken verlangen, zoals een pc, een Ipad, 2 weken naar de zo en, nieuwe gsm, nieuw huis enzoverder.
Ik ben het volledig eens met Tim Jackson. Wij als mens willen altijd maar meer en meer er komt geen einde meer aan. We hebben het geld en willen het dan ook graag uitgeven en zaken die we zo graag willen ook al hebben we ze niet dringend nodig. De firma's doen er ook alles aan op hun gerief te verkopen. Zo had ik vroeger een nintendo maar doordat er het jaar erop een nieuw soort in de winkel kwam, kon ik geen spelletjes meer komen voor mijn nintendo. Dus kochten we het nieuwe model. op het nieuwe model kan ik wel nog mijn oude spelletjes spelen maar met mijn oude nintendo kan ik geen nieuwe spelletjes meer spelen. Het is nu zo dat er van die nintendo al meer dan 5 soorten bestaan. Het blijft maar door gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten