Hij zegt dat de vraag naar de zin van het leven een vraag is die als je ze stelt dat het erop wijst dat je niet goed bezig bent. Mijn eerste reactie was: Maar dat kan toch niet, je stelt je toch altijd vragen over het leven? De ene dag heb je al wat meer vragen dan de een andere dag. Wat bedoelt hij hier nu mee? Bij het verder beluisteren begon in zijn redenering te verstaan.
Hij zegt : 'Het is een vraag dat eigenlijk verdwijnt zodra je het leven als symbool ervaart. Het leven is iets om te doen en niet iets om over na te denken.' Als ik hierover na denk is dit wel waar. We denken allemaal na over levensvragen, maar na een tijd ben je die vragen vergeten en ben je terug aan het leven. Je hebt het leven terug ervaart als een symbool. Uit dit gesprek kan je de link leggen met de rituele dimensie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten