link: http://westrikeback.vooruit.be/wp-content/uploads/2012/01/LezingPaulVerhaeghe-Neoliberalisme1.pdf
"Het neoliberalisme is ronduit gevaarlijk op psychologisch vlak. Hier heb ik als sychoanalyticus recht van spreken, dit is mijn vakgebied. Het is gevaarlijk omdat dit systeem het slechtste in de mens naar boven haalt en het beste onderdrukt. Dit gebeurde vooreerst op de werkvloer, maar ondertussen ook ten volle binnen ons onderwijs, waardoor het zelfs de nieuwe identiteit bepaalt. De financiële gevechten tussen de euro-landen illustreren wat een neoliberale meritocratie met mensen doet. Solidariteit wordt een kostbare luxe en moet de plaats ruimen voor steeds tijdelijke coalities met als voornaamste zorg dat men er meer winst uit haalt dan de anderen. Diepgaande sociale banden met collega’s zijn daardoor nagenoeg uitgesloten, een emotionele betrokkenheid bij het werk zelf is er nog nauwelijks en al helemaal niet meer bij het bedrijf of de organisatie. Pesten was vroeger een probleem op de scholen, nu is het volop aanwezig op de werkvloer, als een typisch symptoom van onmacht, waarbij de frustraties afgereageerd worden op de zwaksten. Onderhuids leeft er angst, van faalangst tot ruimere sociale angst voor die al te bedreigende ander."
"Het neoliberalisme is ronduit gevaarlijk op psychologisch vlak. Hier heb ik als sychoanalyticus recht van spreken, dit is mijn vakgebied. Het is gevaarlijk omdat dit systeem het slechtste in de mens naar boven haalt en het beste onderdrukt. Dit gebeurde vooreerst op de werkvloer, maar ondertussen ook ten volle binnen ons onderwijs, waardoor het zelfs de nieuwe identiteit bepaalt. De financiële gevechten tussen de euro-landen illustreren wat een neoliberale meritocratie met mensen doet. Solidariteit wordt een kostbare luxe en moet de plaats ruimen voor steeds tijdelijke coalities met als voornaamste zorg dat men er meer winst uit haalt dan de anderen. Diepgaande sociale banden met collega’s zijn daardoor nagenoeg uitgesloten, een emotionele betrokkenheid bij het werk zelf is er nog nauwelijks en al helemaal niet meer bij het bedrijf of de organisatie. Pesten was vroeger een probleem op de scholen, nu is het volop aanwezig op de werkvloer, als een typisch symptoom van onmacht, waarbij de frustraties afgereageerd worden op de zwaksten. Onderhuids leeft er angst, van faalangst tot ruimere sociale angst voor die al te bedreigende ander."
Mening:
Ik heb het eens met Paul Verhaeghe. Het is inderdaad zo dat mensen minder emotioneel betrokken zijn met hun werk en medewerknemers. De jeugd van nu is niet meer zo emotioneel betrokken bij al die zaken dan zoals bij de ouderen. De ouderen willen nog veel betekenis geven aan hun werk, terwijl de jongeren denken dat als ze klaar zijn met het heen dat van hen verwacht wordt dat ze kunnen opstappen. Werk brengt ook veel stress en problemen mee en ik kan dan ook goed geloven dat de zwakste persoon het dan moet bekopen. Dit doen wij allemaal. Als wij eens zin hebben om ons boos te maken dan zullen we altijd de zwakste kiezen. Waardoor de zwakste zich slecht zal voelen.
Ik vond bij dit idee een passend artikel:
Link: http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=G5K32EQ30
Slachtoffer zit al drie jaar depressief thuis na extreme pesterijen
Ik heb het eens met Paul Verhaeghe. Het is inderdaad zo dat mensen minder emotioneel betrokken zijn met hun werk en medewerknemers. De jeugd van nu is niet meer zo emotioneel betrokken bij al die zaken dan zoals bij de ouderen. De ouderen willen nog veel betekenis geven aan hun werk, terwijl de jongeren denken dat als ze klaar zijn met het heen dat van hen verwacht wordt dat ze kunnen opstappen. Werk brengt ook veel stress en problemen mee en ik kan dan ook goed geloven dat de zwakste persoon het dan moet bekopen. Dit doen wij allemaal. Als wij eens zin hebben om ons boos te maken dan zullen we altijd de zwakste kiezen. Waardoor de zwakste zich slecht zal voelen.
Ik vond bij dit idee een passend artikel:
Link: http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=G5K32EQ30
Slachtoffer zit al drie jaar depressief thuis na extreme pesterijen
Arbeider 9 jaar gefolterd door collega's
Een fabrieksarbeider uit het Henegouwse Zinnik is jarenlang extreem
gepest door zijn collega's. Tot hij er uiteindelijk compleet onder
doorging en zich van het leven wilde beroven. MarkEeckhaut
Daniel M. (54), een fabrieksarbeider uit Zinnik, werd in het
bedrijf waar hij werkte bijna negen jaar lang vernederd en zelfs
gefolterd door collega's. De lijst van vernederingen die Daniel M. sinds
eind jaren 90 moest ondergaan van zijn medearbeiders én zijn directe
chef bij de kleefstoffenfabrikant Mactac in Zinnik is eindeloos.
Hij werd vastgebonden op een houten pallet terwijl een collega zijn
geslachtsdeel tegen het gezicht van het slachtoffer duwde. Hij werd
opgesloten in een ijzeren kooi, overgoten met kilo's talkpoeder en
vervolgens schoongespoten met een hogedrukreiniger, één collega ging met
zijn bloot achterwerk op het gezicht van Daniel M. zitten, een andere
keer werd zijn duim gebroken.
Nadat hij jarenlang alles in stilte had geslikt, kraakte Daniel M. in 2007. De emmer was vol. 'Na een zoveelste verwijt op het werk heb ik thuis alles aan mijn vrouw en dochter verteld', zegt M. in een interview met het weekblad Paris Match. 'Ik zag maar één oplossing meer en dat was er een eind aan maken. Ik stond thuis met de strop in mijn hand.'
Daniel M. stapte uiteindelijk niet uit het leven maar hij zit wel als sinds eind 2007 thuis met een depressie. Hij ging niet meer werken bij Mactac en kwam zijn huis niet meer uit.
Pesterijen gefilmd
Het lijkt ongelooflijk dat iemand zich zo vaak en zo lang liet vernederen zonder er iets aan te doen. Maar het verhaal klopt wel degelijk, zo blijkt uit de filmopnames die Daniël kreeg van één van de pestcollega's die één van de scènes filmde.
Een journalist van het weekblad Paris Match kreeg de beelden in zijn bezit en bracht het verhaal van M. gisteren naar buiten. 'Daniel M. stapte in 2002 wel al naar de directie van het bedrijf. Maar die heeft niets gedaan om hem te helpen. Ze geloofden hem niet en snauwden hem af. in 2003 stapte hij naar de bedrijfsarts maar dat haalde ook niets uit', zegt zijn advocaat Christophe Marchand.
'Hij diende uiteindelijk in 2008 een klacht in bij het parket van Bergen. De onderzoeksrechter identificeerde 25 collega's van M. die met de pesterij te maken hadden. Ook het bedrijf zelf werd in verdenking gesteld. Maar het parket vraagt nu de buitenvervolgingstelling van de pesters omdat de feiten verjaard zouden zijn. Volgens ons klopt dat niet want de pesterijen zijn tot 2007 doorgegaan. De fysieke pesterijen zijn dan wel gestopt na 2003 maar de verbale niet. Ze schreven zelfs op de muur van het bedrijf Daniel, je vrouw en je dochter zijn hoeren en nog meer van de fraais.'
Bedrijf ontkent laksheid
De directie van het bedrijf Mactac liet gisteren in een mededeling weten dat het de vernedering van de arbeider door verschillende van zijn collega's 'onaanvaardbaar' vond. Maar het bedrijf ontkent dat het heeft laten betijen. 'Toen Daniel M. in 2002 naar de directie is gestapt, wilde hij geen namen noemen van pesters of van getuigen. Hij wilde ons ook de video niet tonen waarover hij zei te beschikken. Wij wisten niet hoeveel er van zijn verhaal klopte. In 2003 hebben we hem psychologische bijstand aangeboden en hem overgeplaatst', zegt Max Linder, de communicatieverantwoordelijke van het bedrijf.
Toen het bedrijf in 2008 de video te zien kreeg, werden drie personen volgens Linder onmiddellijk ontslagen. Twee anderen waren op dat moment al ontslagen om andere redenen.
Het is twijfelachtig of iemand ooit nog zal veroordeeld worden voor wat Daniel M. moest ondergaan. Dominique Francq, woordvoerder van het parket van Bergen, zegt dat de feiten 'op het eerste gezicht' inderdaad verjaard zijn. 'Volgens onze gegevens dateren de meest recente feiten van 2002. Het slachtoffer heeft een klacht ingediend in 2008. Op het moment van de klacht waren de feiten dus eigenlijk al verjaard.'
Op 10 januari oordeelt de raadkamer of de pesters toch nog voor de rechter moeten komen.
Nadat hij jarenlang alles in stilte had geslikt, kraakte Daniel M. in 2007. De emmer was vol. 'Na een zoveelste verwijt op het werk heb ik thuis alles aan mijn vrouw en dochter verteld', zegt M. in een interview met het weekblad Paris Match. 'Ik zag maar één oplossing meer en dat was er een eind aan maken. Ik stond thuis met de strop in mijn hand.'
Daniel M. stapte uiteindelijk niet uit het leven maar hij zit wel als sinds eind 2007 thuis met een depressie. Hij ging niet meer werken bij Mactac en kwam zijn huis niet meer uit.
Pesterijen gefilmd
Het lijkt ongelooflijk dat iemand zich zo vaak en zo lang liet vernederen zonder er iets aan te doen. Maar het verhaal klopt wel degelijk, zo blijkt uit de filmopnames die Daniël kreeg van één van de pestcollega's die één van de scènes filmde.
Een journalist van het weekblad Paris Match kreeg de beelden in zijn bezit en bracht het verhaal van M. gisteren naar buiten. 'Daniel M. stapte in 2002 wel al naar de directie van het bedrijf. Maar die heeft niets gedaan om hem te helpen. Ze geloofden hem niet en snauwden hem af. in 2003 stapte hij naar de bedrijfsarts maar dat haalde ook niets uit', zegt zijn advocaat Christophe Marchand.
'Hij diende uiteindelijk in 2008 een klacht in bij het parket van Bergen. De onderzoeksrechter identificeerde 25 collega's van M. die met de pesterij te maken hadden. Ook het bedrijf zelf werd in verdenking gesteld. Maar het parket vraagt nu de buitenvervolgingstelling van de pesters omdat de feiten verjaard zouden zijn. Volgens ons klopt dat niet want de pesterijen zijn tot 2007 doorgegaan. De fysieke pesterijen zijn dan wel gestopt na 2003 maar de verbale niet. Ze schreven zelfs op de muur van het bedrijf Daniel, je vrouw en je dochter zijn hoeren en nog meer van de fraais.'
Bedrijf ontkent laksheid
De directie van het bedrijf Mactac liet gisteren in een mededeling weten dat het de vernedering van de arbeider door verschillende van zijn collega's 'onaanvaardbaar' vond. Maar het bedrijf ontkent dat het heeft laten betijen. 'Toen Daniel M. in 2002 naar de directie is gestapt, wilde hij geen namen noemen van pesters of van getuigen. Hij wilde ons ook de video niet tonen waarover hij zei te beschikken. Wij wisten niet hoeveel er van zijn verhaal klopte. In 2003 hebben we hem psychologische bijstand aangeboden en hem overgeplaatst', zegt Max Linder, de communicatieverantwoordelijke van het bedrijf.
Toen het bedrijf in 2008 de video te zien kreeg, werden drie personen volgens Linder onmiddellijk ontslagen. Twee anderen waren op dat moment al ontslagen om andere redenen.
Het is twijfelachtig of iemand ooit nog zal veroordeeld worden voor wat Daniel M. moest ondergaan. Dominique Francq, woordvoerder van het parket van Bergen, zegt dat de feiten 'op het eerste gezicht' inderdaad verjaard zijn. 'Volgens onze gegevens dateren de meest recente feiten van 2002. Het slachtoffer heeft een klacht ingediend in 2008. Op het moment van de klacht waren de feiten dus eigenlijk al verjaard.'
Op 10 januari oordeelt de raadkamer of de pesters toch nog voor de rechter moeten komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten